چرا «روز قدس» را دوست می‌دارم؟

روز قدس عزیز است چون در چنین روزی مردم ما خواهان آزادی سرزمینی می‌شوند که حتی نمی‌دانند ابعاد آن چقدر و همسایگانش کدام کشورها می‌باشند.

روز قدس محترم است چون ملت فلسطین به احترام ما که خواهان آزادی‌شان بودیم، از صدام حسین در جنگش علیه ایران حمایت کرد، یاسر عرفات به جبهه‌های نبرد صدام علیه ایران نیرو اعزام کرد و بعد از اعدام صدام هم مردم فلسطین مجالس عزاداری برپا کردند و برای صدام حسین «شهید»شان گریه نمودند.

روز قدس روز برادری است چون همه مسائل و مصائب فلسطین را به ما یادآوری می‌کند بخصوص اینکه اگر اسرائیل نکشد‌شان، خودشان به تعداد کافی «جبهه» و «حزب» و «شاخه» درست می‌کنند و به میزانی بیش از آنچه اسرائیل از ایشان می‌کشد همدیگر را به دیار باقی می‌فرستند.

روز قدس شریف است چرا که شرافت عمل بردن چراغِ خانه ایران به مسجد فلسطین را به ما یادآوری می‌کند.

روز قدس عظیم است چرا که با به بازار آمدن انواع تکنولوژی ثبت و ضبط و مونتاژ کامپیوتری تصاویر، کلی کار باز بینی و قیچی کردن فیلم‌های تظاهرات قدیمی و چسباندن‌شان به هم برای صدا و سیما راحت‌تر شده و می‌توان همان کارهائی را که اجنبی‌ها و صهیونیست‌ها در فیلم «ارباب حلقه‌ها» کردند ما هم بکنیم تا جمعیت انبوه چند میلیونی از هموطنان را در مثلا «روان‌آباد» علیا نشان دیگر هموطنان بدهیم.

روز قدس جالب است چرا که آدم برای یک روز هم که شده توهم این برش می‌دارد که ایران مرکز منظومه شمسی است و همین که لب تر کند کلی آدم بیکار هست در سرتاسر دنیا که زندگی و گرفتاری‌های روزانه‌شان را ول کنند بریزند به خیابان و عربده بکشند برای آزاد شدن یک کشور دیگر.

روز قدس از ایام‌الله است چون هر چیز بی‌مشتری‌ای را می‌توانیم با چسباندن یک «قسم به مقدسات» یا یک «الله» یا «اسلامی» بتپانیم توی جیب مردم. یک همچین روزی را هم یک «الله» چسباندیم رویش و دادیم دست مردم.

روز قدس خیلی مهم است چرا که در این بیست و چند سالی که مردم در این روز راهپیمائی می‌کنند و شعار می‌دهند، اسرائیل کلی از خجالت آب می‌شود و زیر زمین می‌رود. قدر یک قالب کوچولوی یخ از اسرائیل مانده که آن هم کار یکی دو تا راهپیمائی دیگر است که کامل آب شود برود به اعماق زمین. فقط تظاهر کنندگان عزیز باید مراقب باشند که وقتی یخ زیرشان آب شد، سنگ وجودشان به درون گودال آب نیافتد.

روز قدس خیلی پیام وحدت با خودش دارد. نگاه کنید به وحدت همچون «بنیانٌٌ مرصوص»ی که برادران و خواهران ملسمان شیعه و سنی عراقی دارند و کرور کروری که از هم می‌کشند. حالا خوب شد این همه وحدت با ورود به چشم این برادران و خواهران مشکلی برای آنان پدید نیاورد.

روز قدس بسیار عزیز است چون ما برای یک روز هم که شده یادمان می‌ماند که برادران و خواهران فلسطینی (و ایضا لبنانی) ما از خود ما مهمتر هستند و عزّتی که یک سنگ‌پران فلسطینی در ایران دارد را یک استاد دانشگاه ایرانی در همین ایران خودمان ندارد. عکس آن را می‌دهیم شش متر در چهار متر بزنند سر هر گذری و خود این یکی را در گوشه زندان از جهان محو می‌کنیم.

روز قدس نیکو ست چرا که ما خواهان نیکی اسرائیل با فلسطینی‌ها می‌شویم و معتقدیم رفتاری که ما مردم عادی، خودمان با یکدیگر در جامعه‌مان می‌کنیم بهترین سرمشق «نیکوئی» و «خلق سلیم» است و اسرائیل باید از ما درس بگیرد.

روز قدس روزی بیادماندنی است چرا که بیادمان می‌آورد که چند سالی بعد جنگ که مردم شروع به رفتن به کربلا کردند می‌گفتند: «رفتن کربلا این همه جنگ و دعوا نمی‌خواست که. یک ویزا توی پاسپورتت می‌خواست و بس». در ضمن یادمان می‌اندازد که «راه قدس» از همان کربلائی می‌گذرد که فقط ویزایش را نداشتیم.

روز قدس روزی پُربار است چرا که متوجه‌مان می‌کند بیست و هشت سال است داریم «بار» دیگری را برایش هِن‌هِن کنان و عرق‌ریزان می‌بریم.

روز قدس جلوه حلول نور الهی در جامعه است چرا که چند روز است به مناسبت ماه رمضان یا داروهای‌ ضد توهم‌مان را نخورده‌ایم یا سر از خود و بدون دستور پزشک معالج‌مان دُز آن را بالا و پائین کرده‌ایم.

روز قدس روز تعطیل نیست، روز «کار» مسلمان است چرا که انواع «ستاد» و «دفتر» و «اداره» و امثال‌هم درست کرده‌ایم برای آزادی فلسطین و کلی از فک و فامیل‌های‌مان را مدرک دکترا بخشیده‌ایم و در آن ادارات بر سر «کار»ی گمارده‌ایم برای همین یک روز در سال که تظاهرات را سازمان‌دهی کنند و افطاری ردیف نمایند و شعاردهندگان حرفه‌ای را یاری نمایند.

روز قدس روز آزادی و امید است. در نتیجه مبارزات ما، فلسطینیان همواره در آرزوی آزاد شدن خواهند ماند و آرزو خود امید می‌آفریند. ما فلسطینیان را از ظلمی که اسرائیل به ایشان روا می‌دارد آزاد می‌کنیم تا خودمان از فردای آزادی‌شان با ایشان کاری بکنیم و بلائی به روزگارشان بیاوریم که تک‌تک فلسطینیان در آرزوی روزی باشند که اسرائیل آنها را از دست ما آزاد کند.

و بالاخره روز قدس را دوست می‌دارم چرا که نشانگر این است که حداکثر یک هفته (و بلکه کمتر) از گرسنگی باقی‌ مانده.